Dąbrowa Górnicza nazwę swą zawdzięcza rosnącym tu dębom. Jest jednocześnie największym dębowym miastem w Europie. Dąbrowa Górnicza jest miastem zielonym, bogatym w jeziora i lasy.

Na obrzeżach miasta znajduje się  jedyne w Polsce stanowisko wilczomlecza pstrego. Gatunek ten jako zagrożony wyginięciem został umieszczony w polskiej czerwonej księdze roślin.

W granicach Dąbrowy Górniczej znajduje się znaczna część Pustyni Błędowskiej zwanej Polską Saharą. Pustynia stanowi największy w Europie Środkowej zespół wydm śródlądowych z roślinami przypominającymi afrykańską sawannę.

użytki ekologiczne w Dąbrowie Górniczej

zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

stanowiska dokumentacyjne

Obszary Natura 2000

Inne przyrodniczo cenne obiekty i obszary

W okolicy Błędowa znaleziono stanowiska trzech gatunków zwierząt wpisanych w polską czerwoną księgę, są to: minóg strumieniowy, kropiatka i bóbr europejski.

Podziwiając dąbrowską przyrodę warto zwrócić uwagę na torfowiska, las łęgowy, bory sosnowe, buczyny, które rosną tu w formie zbliżonej do naturalnej.

W dąbrowskim Parku Zielona znajduje się największe w Zagłębiu skupisko dębów. Ta potężna enklawa miejskiej zieleni obejmuje 67 ha. Kilkanaście wiekowych dębów można obejrzeć również w dzielnicy Rudy.

Atrakcją przyrodniczą są pomniki przyrody: lipy drobnolistne w dzielnicy Bugaj i Kuźniczce Nowej oraz źródła wapienno-magnezowe tzw. Wywierzyska w Strzemieszycach Wielkich. Występują tu wirki, mięczaki, skorupiaki a pstrąg potokowy ma tu naturalne tarlisko. Najstarszym drzewem, jednym z pomników przyrody, jest lipa drobnolistna, która od 390 lat rośnie nad Białą Przemszą.

Na obszarze jednego z jezior Pogorii II występują 84 gatunki kręgowców, aż 52 z nich znajduje się pod całkowitą ochroną, 8 pod ochroną łowiecką, 10 pod ochroną rybacką oraz 2 pod ochroną okresową. W pobliżu tego akwenu żyje chroniony i okazały pająk tygrzyk paskowany.

Mapa przyrodnicza – część I

Mapa przyrodnicza – część II

Przewodnik przyrodniczy po Dąbrowie – część I

Przewodnik przyrodniczy po Dąbrowie – część – II